Að vera foreldri
16. mars, 2012
„Pabbi! Já, en ég hlaupti fram í eldhús og sótti svala fyrir Berglindi“ sagði Edda, 6 ára dóttir mín, við mig þegar ég innti hana eftir því hvers vegna sú yngri grenjaði fyrir framan sjónvarpið snemma einn laugardagsmorguninn fyrir stuttu. „Já, ég hljóp fram í eldhús“ skaut ég inn í frásögnina til leiðréttingar eins og ábyrgt foreldri. Og hún endurtók þá. „Já, ég hljóp fram í eldhús“ og síðan hélt frásögnin áfram um systraósættið sem truflaði velþurfandi morgunsvefn foreldranna. Þetta er eitt dæmi um að vera foreldri eða uppalandi eða gagnrýnandi - að leiðrétta það sem maður telur að sé rangt þangað til það verður að minnsta kosti minna augljóslega rangt. Í ljósi þessa heldur þessi greinarstúfur ögn lengra niður síðuna.
Sagt var efnislega í aðsendri grein á Hestafréttum fyrir nokkru síðan að Stefán Friðgeirsson og Dagur hefðu riðið fimmganginn best og þeir þess vegna unnið. Það er ekkert nýtt fyrir mér að Stefán ríði fimmgang vel á Degi en það er nýtt fyrir mér að þeir séu báðir ríðandi við það tækifæri.
Samkvæmt reglum Landsambands Hestamanna þá er hesturinn sigurvegari í gæðingakeppni og knapinn í íþróttakeppni. Þess vegna er það rétt að segja að Stefán hafi sigrað fimmganginn í umræddri frétt og hann hafi setið eða riðið eða keppt á Degi.
Þulur í Meistardeild Vís sagði „ ..og þarna koma stelpurnar..“ í kynningu á næsta pari sem kynnt var til leiks í slaktaumatöltinu fyrir stuttu. Sara Ástþórsdóttir kom þá ríðandi á Dívu inn í salinn til að hefja keppni. Mér finnst allt í lagi að kalla Söru stelpu við þetta tækifæri en ekki Dívu þótt Dívu, að ég held, sé alveg sama. Díva er hryssa eða meri eða kapall eða ...
Vandað mál á opinberum vettvangi, líka varðandi hross, skiptir máli því „Börn hafa það eftir sem fyrir þeim er haft“ var sagt í mínu ungdæmi og mér sýnist það vera enn í gildi.
Á myndinni æfir Edda Margrét sig fyrir framan hljóðnemann!